بزرگنمايي:

نسیم گیلان -
نیویورک‌ تایمز: ترامپ راهبردی درباره ایران ندارد
٤٣٣
٠
شرق / متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
نیویورک‌تایمز که در کنار سی‌ان‌ان و واشنگتن‌پست در سیبل غضب ترامپ به رسانه‌ها قرار دارد، در تحلیلی به قلم دیوید لئونارت به بررسی راهبرد کلی ترامپ در قبال ایران پرداخته است: «درباره بسیاری مسائل، به نظر نمی‌رسد دولت ترامپ راهبردی داشته باشد. این دولت از یک توییت به یک اعلام سیاست می‌لغزد، بدون اینکه ارتباط مشخصی بین اینها باشد. وضعیت درباره ایران اما متفاوت است. درباره ایران، دولت لااقل قدم‌های اول یک راهبرد را دارد». لئونارت توضیح می‌دهد که از دید مقامات دولت ترامپ، توافق اوباما دو ایراد مهم داشت: خارج از موضوع هسته‌ای مانعی بر سر راه اقدامات ایران در منطقه نگذاشته بود و بازه زمانی بیش از حد کوتاهی را نیز برای محدودیت‌های هسته‌ای پیش‌بینی کرده بود. طبق این تحلیل، ترامپ به دنبال تخریب اقتصاد ایران رفت با این امید که فشار ایران را ناچار به امتیازدهی بیشتر کند، اما: «من تردید دارم که این راهبرد جواب بدهد. تا حدی به این خاطر که ترامپ خودش چنان رئیس‌جمهور پرنقصی است که دیگر رهبران جهانی به او اعتماد ندارند». لئونارت در ادامه از تحلیل دیوید ایگنیشس در واشنگتن‌پست نقل می‌کند که «مشکل اعتبار ترامپ در قبال ایران تا حدی از این حقیقت نشئت می‌گیرد که او پیش از اینکه رئیس‌جمهور شود، به دنبال تقابل بوده ‌است، بدون اینکه هیچ‌وقت راهبردی واضح برای برنامه نهایی‌اش تبیین کرده باشد، به‌جز تغییر رژیم یا جنگ». این تحلیل نیویورک‌تایمز البته اشاره می‌کند که هنوز برای قضاوت نهایی شکست این رویکرد زود است.
در تحلیل دیگری در همین رسانه به قلم پیتر بیکر، پرهیز ترامپ از اتخاذ تصمیمی نهایی به بحث گذاشته می‌شود؛ پرهیزی که زمان برای آن رو به پایان است. بیکر می‌نویسد که ماجرای پنجشنبه و تغییر تصمیم ترامپ نشان می‌دهد که او هم‌زمان با رقابت مشاورانش و رقابت غرایز خودش در قبال ایران درگیر است: «این لحظه مواجهه با حقیقت احتمالا از زمانی که ترامپ ایالات متحده را از توافق هسته‌ای بین‌المللی با ایران خارج کرد و یک‌جانبه تصمیم به بازگرداندن تحریم‌های فلج‌کننده گرفت، اجتناب‌ناپذیر بود؛ توافقی که رئیس‌جمهور باراک اوباما به مذاکره‌اش نشسته بود». در این نوشته از رابرت ملی، رئیس گروه بحران بین‌المللی و مشاور سابق اوباما، نقل می‌شود؛ «از بعضی جهات، رئیس‌جمهور ترامپ در مسیر برخورد با خودش قرار دارد. او می‌گوید در قبال ایران طرفدار فشار حداکثری است و مخالف تقابل نظامی، اما هردوی اینها نمی‌توانند درست باشند، چون یکی از این دو ممکن است به دیگری منجر شود». «ترامپ همواره فرمانده کل قوایی پرتضاد بوده ‌است. او نسخه‌ای تغییریافته از شعار تئودور روزولت در قبال تهدیدهای نظامی فرامرزی اتخاذ کرده ‌است: بلند صحبت کن و چوب کوچکی در دست بگیر. یا چوب بزرگی در دست بگیر، اما بچرخانش بدون اینکه واقعا خیلی از آن استفاده کنی». بیکر مدعی است، ترامپ دیر یا زود ناچار می‌شود دست از این رویکرد متناقض بکشد.
*روح الله نخعی