بزرگنمايي:

نسیم گیلان -
برای نجات اهواز چه باید کرد؟
٠
٠
خبرآنلاین / متن پیش رو در خبرآنلاین منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
محمد درویش | برای نجات اهواز چه باید کرد؟
چرا اهواز به چنین شرایط وخیمی رسید؟ آیا سزاوار است که همه‌ی گناه‌ها را به گردن آسمان یا غییرات اقلیمی انداخته و عملکردهای نابخردانه مدیریتی را پرده‌پوشی کنیم؟
وقتی به عمد کوشیدیم تا هورالعظیم را قربانی توسعه میدان نفتی آزادگان کنیم؛ وقتی سی‌درصد تالاب شادگان را خشک کردیم تا در بالادست رودخانه زهره بارگذاری‌های جدید تعریف کنیم؛
وقتی چشمان خویش را به تخلف آشکار در پایین‌دست کرخه بسته و اجازه دادیم تا هفتاد هزار هکتار شالیکاری ایجادشود تا آب به مخازن سوم تا پنجم هورالعظیم نرسد؛ وقتی در جنوب شرقی اهواز، جایی که روزگاری با ساوان‌های بلندش، زیستگاه شیر یال‌کوتاه ارژن بود، چشمه‌های تولید گرد و خاک - در دوطرف بزرگراه اهواز/ماهشهر - آفریدیم؛ وقتی قطب کشاورزی هندیجان را به عرصه تاخت و تاز ریزگردها بدل ساختیم تا زمین‌های کشاورزی جدیدی در قلمرو شهرستان گچساران بیافرینیم؛ وقتی با ساختن سدگتوند، شروع به نمک‌پاشی اراضی پایین‌دست کرده و بدین‌ترتیب به همراه کشت و صنعت نیشکر، بیشترین مولفه افت کارایی و افزایش شوری خاک منطقه را رقم زدیم؛ وقتی با تعدد اجرای سدسازی و طرح‌های انتقال آب، بیش از یک میلیون نفر نخل را در اروندکنار و شادگان نابود کردیم؛ معلومه که ظرفیت گرمایی ویژه خوزستان و به‌ویژه سرزمین‌های اطراف اهواز را کاهش داده و مرکز خوزستان را به سکونتگاهی غیرقابل تحمل بدل ساختیم.
در این میان، متروکه‌شدن بسیاری از روستاها و افزایش حاشیه‌نشینی و ترددهای موتوری بیشتر در اهواز به همراه فلرهای رهاشده در منطقه، بر شدت اثر جزیره‌گرمایی اهواز افزوده است.
پس لطفاً شجاعت داشته و مسوولیت عملکردتان را برعهده گیرید ای مدیران و نمایندگان خوزستان در طول سه‌دهه گذشته. اگر می‌خواهید ورق برگردد و خوزستان و اهواز و آبادان و خرمشهر و سوسنگرد و بستان و مسجد‌سلیمان و ماهشهر و بهبهان و دیگر شهرهای استان از شرایطی قابل‌زیست‌تر برخوردار باشند، باید حقابه شش‌تالاب اصلی استان مقدم بر کشاورزی و صنعت فراهم شود و سپس بکوشیم تا در اهواز و دیگر شهرهای بزرگ استان، مبلمان شهری از خودرومحوری به زیست‌محوری تغییر کرده و ترافیک‌های فلج‌کننده مهار شود.
خوزستان و اهواز همچنان می‌توانند نگین زرخیز ایران بمانند اگر با درایت، شجاعت و صداقت چیدمان توسعه را متناسب با واقعیت‌های بوم‌شناختی‌اش تغییر دهیم.
*منتشر شده در وبلاگ شخصی