بزرگنمايي:

نسیم گیلان -
سرمقاله اطلاعات/ ضرورت کیفی‌سازی صنعت گردشگری
١١
٠
اطلاعات / « ضرورت کیفی‌سازی صنعت گردشگری » عنوان یادداشت روزنامه اطلاعات به قلم فتح الله آملی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
صنعت توریسم در همه جای دنیا، پاکترین و پربازدید‌ترین و کم خطرترین صنعت و از عوامل اصلی رشد و توسعه به حساب می‌آید. لذا سرمایه‌گذاری در آن پربازده و مفید است. در این‌باره هیچ تردیدی وجود ندارد. در دولت روحانی هم برای رونق گردشگری حداقل در حوزه نرم‌افزاری و تسهیل قوانین اقدامات خوبی صورت گرفته و شاید از معدود کشورهایی هستیم که تقریباً شهروندان هر کشوری می‌توانند به راحتی به ایران سفر کنند و با ویزای توریستی از جاذبه‌های این سرزمین بزرگ دیدار به عمل آورند. با این مقدمه کاملاً مشخص است که نگارنده نه تنها با گسترش این صنعت مخالفتی ندارد بلکه آن‌را یکی از اولویت‌های نخست کشور می‌داند. اما آیا این سخن به این معناست که نقدی بر سخنان جناب مونسان، که اخیراً با وزارتخانه شدن سازمان گردشگری سرپرست این وزارتخانه شده‌اند نداشته باشیم؟ با تبریک به ایشان برای سمت جدیدشان به ذکر چند نکته اکتفا می‌کنم.
ایشان اعلام کرده‌اند که امسال 40 درصد در گردشگری رشد داشته‌ایم و هر گردشگر برای کشور 1400 دلار ارز‌آوری دارد. در حوزه نفت که قیمت آن 64 دلار برای فروش است ده دلار سرمایه‌گذاری صورت می‌گیرد در حالی‌که در حوزه گردشگری کمتر از 3 سنت سرمایه‌گذاری می‌کنیم.
نکته اول این‌که ارزآوری 1400 دلاری هر گردشگر برای کشور به طور جد محل ابهام است. این رقم از کجا آمده است؟ به گفته ایشان سال گذشته بیش از 7 میلیون و هشتصد هزار گردشگر خارجی وارد ایران شد که با محاسبه جناب سرپرست وزارتخانه باید حدود ده میلیارد دلار ارز وارد کشور می‌شد که چنین ارزی وارد کشور نشده است. با در نظر گرفتن کف ده‌هزار تومانی برای بهای دلار باید این صنعت رقمی بالغ بر صد هزار میلیارد تومان ارزش افزوده برای اقتصاد ملی فراهم می‌آورد و اگر چنین بود حال وضعیت هتل‌ها، بازارها، حمل و نقل و خلاصه تمامی فعالان این بخش زیرو رو می‌شد و همه در ابرها سیر می‌کردند.
اما واقعیت چنین نیست. واقعیت این است که با این وضعیت رانتی و یارانه‌ای که در کشور وجود دارد اتفاقاً بخش قابل توجهی از این رونق محصول مزیت نسبی قابل توجه ایجاد شده برای سفر به ایران است. البته در گزارش سازمان و یا وزارتخانه جدید هیچ تفکیکی قابل رصد نیست که چه میزان از این گردشگران از کشورهای توسعه یافته با درآمد سرانه بالا هستند که حسابی در سفر دست به جیب می‌شوند و خرج می‌کنند. چه تعداد از آنان از کشورهای همسایه به ایران سفر کرده‌اند تا از محصولات غذایی و کالاهای اساسی یارانه‌ای استفاده کنند. چقدر برای خرید ارزان به اینجا سفر کرده‌اند. چه میزان ارزانی قابل توجه مواد غذایی و حمل و نقل در این امر مؤثر بوده است. نکته دیگر اینکه پس از کسر هزینه‌های حمل و نقل که معمولاً در سفرهای هوایی رونقی برای صنعت هوایی داخلی ایران ایجاد نمی‌کند چه تعداد از این گردشگران لازم می‌بینند که بیش از 200 دلار برای یک سفر چند روزه هزینه کنند؟ قیمت یک شب اقامت در هتل‌های ایران به نرخ دلار اصولاً قابل مقایسه با قیمت همان اتاق با همان امکانات در مقاصد گردشگری دیگر هست؟
آیا در هتل‌های ایران از گردشگران خارجی دلار می‌گیرند یا مبنا همان بهای ریال خودمان است؟ چه تعداد از آنها در هتل‌ اقامت می‌کنند و صنعت هتلداری کشور چه میزان ارز از آنان به دست آورده است؟
یک نکته دیگر که نباید از قلم بیفتد عنصرهای درمانی گردشگرانی است که اغلب از کشورهای همسایه به ایران سفر می‌کنند و از داروی یارانه‌ای، بیمارستان یارانه‌ای، یارانه‌های قابل توجه بخش درمانی و بیمارستانی کشور و هتلینگ یارانه‌ای استفاده می‌کنند که معلوم نیست با حذف این یارانه‌ها که خدمت دولت به شهروندان کشور است چه مقدار ارزش افزوده واقعی از این طریق نصیب کشور می‌شود.
در این‌که باید سرمایه‌گذاری مناسبی در امر گردشگری صورت گیرد و سرانه 3 سنت هرگز قابل توجیه نیست تردیدی نیست. در این‌که باید امنیت و حرمت گردشگران مورد توجه جدی قرار گیرد تردیدی نیست. در این‌که زیر ساخت‌های این صنعت نیازمند ارتقا و اصلاح هستند نیز تردیدی وجود ندارد اما این نکته نیز نباید فراموش شود که ترکیب گردشگرانی که به کشور می‌آیند و علت و نیت آنان و ارزش افزوده واقعی که برای کشور می‌آفرینند یعنی کیفی کردن صنعت گردشگری نیز در کنار رشد کمی آن باید مورد توجه حتمی قرار گیرد وگرنه گردشگری که دویست دلار در کشور خرج می‌کند و شاید به همین میزان هم از یارانه‌های مختلف موجود استفاده می‌کند چندان نقشی در ایجاد ثروت و رونق باز نمی‌کند.