بزرگنمايي:

گیلان آنلاین - شاعر برجسته کشور، با بیان اینکه بحران مخاطب که دغدغه انکارناپذیر اهالی ادبیات امروز است در میان بومی سرایان چندان محلی از اعتنا ندارد، گفت: گرمی استقبال مردم از آثار بومی همواره از آرزوهای اهالی ادبیات رسمی است.
  بزرگداشت زنده یاد احمد گرگین تحت عنوان «بشکسه دیل» پنجشنبه، 6 اردیبهشت 97 در سالن آمفی تئاتر شهید آوینی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان رودسر برگزار خواهد شد.
استاد سید ضیاءالدین شفیعی پیرامون برگزاری این مراسم بزرگداشت در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به چرایی اهمیت زنده نگه داشتن فرهنگ بومی در جامعه امروزی، اظهار کرد: کهن درختِ فرهنگ فارسی، درست مثل همه درخت های دیرپای دیگر که در تمدن بشری قد برافراشته اند، ریشه و شاخ و برگی اگر دارد در اطراف و اکناف فرهنگ این سرزمین است.
وی افزود: آنچه فرهنگ و ادبیات فارسی را از پوسیدگی و مردگی نجات می دهد حیات و روندگی ریشه ها و ساقه هایی است که این درخت در محوطه هنوز آفتابی فرهنگ های بومی می گستراند؛ و گرنه تنه پر زخم این زبان و فرهنگ، مدت‌هاست که در تب و هذیان مضامین و کلمات و باورهای غریبه کبود شده و آماسیده است.
شاعر برجسته کشور، اکسیژنی که از ناحیه فرهنگهای بومی به تنه و بدنه فرهنگ، زبان و ادبیات فارسی می رسد را به مثابه پادتن زهرهای روزمره ای دانست که از مسیر بی ‌مبالاتی های گوناگون فرهنگی و هنری در جان و جگر این سرزمین تزریق می شود.
شفیعی، با اشاره به نقش شاعران بومی که به گویش های محلی شعر می سرایند در احیا و زنده نگه داشتن گویش‌های بومی، خاطرنشان کرد: شاعران بومی همان باغبانان فروتن و اغلب دست و دل خلیده به خارهای نامهربانی و غفلتند که بی اعتنا به این ستم که در حق آنها جاری است، نگران کهن درختِ فرهنگ و ادبیات فارسی هستند و در سایه آن درخت تناور با خلق آثار بومی رابطه حیاتی مخاطبان ادبیات با آثار ادبی را تحکیم می بخشند.
وی با بیان اینکه بحران مخاطب که دغدغه انکارناپذیر اهالی ادبیات امروز است در میان بومی سرایان چندان محلی از اعتنا ندارد، گفت: گرمی استقبال مردم از آثار بومی همواره از آرزوهای اهالی ادبیات رسمی است.
این ادیب گیلانی، در پاسخ به این سوال که چگونه می توانیم قدرشناس چهره‌های فرهنگی فعال باشیم که در حوزه زنده نگه ‌داشتن زمینه‌های بومی تلاش کردند، متذکر شد: غفلت در قدرشناسی از چهره‌های فعال فرهنگی و ادبی البته و همواره فراگیرتر از بومی‌سرایان بوده و هست و راهکارهای تقدیر از این چهره‌ها راهکارهای متمایز و جداگانه از همان کارهایی که عموما می بایست بشود، اما کمتر صورت می‌گیرد، نیست و غباری که بر چهره فرهنگمداران نشسته از صدر تا ذیل است.
شفیعی یادآور شد: اگر اهالی سیاست و بازار کمی جمع‌تر بنشینند، جا برای اهالی فرهنگ باز خواهد شد و «چشم و شکم»، نوبت‌شان را به «دل و مغز» خواهند سپرد و «طول» و «عرض» جای شان عوض خواهد شد و شکوه اهالی فرهنگ که سال‌هاست چون کوه، گوشه‌ای نشسته‌اند و حتی آنها که بر گرده‌شان لمیده‌اند، از بودن‌شان غافلند به تماشا خواهند آمد.