بزرگنمايي:

نسیم گیلان - روزنامه گیلان امروز در شماره شنبه 27 بهمن ماه مطلبی در قسمت دیدگاه با عنوان جای خالی جامعه شناسان در جامعه ما به قلم رقیه ابراهیم زاده اصلی منتشر کرده است.
تغییرات اجتماعی در جامعه ما طی دهه های اخیر به تاسی از ورود تکنولوژی های نوین آنقدر گسترده بوده و هست که نه گریزی از آن داریم و نه تاب آوری اجتماعی را آموخته ایم. تغییراتی که با تحولات چشمگیر در نوع زندگی و روابط خانوادگی و اجتماعی همراه بوده و هست و گاه فرد احساس می کند که در مواجهه با برخی از پدیده های نوظهور کم می آورد!
البته در تمام این دهه ها و سال های اخیر بیشتر مردم در هر کوی و برزنی خود را صاحبنظر دانسته و از خود نظر سیاسی و اجتماعی و فرهنگی بروز داده اند و یا تا دلتان بخواهد از صدا و سیمای ما بحث های کارشناسی در حوزه های مختلف (بجز جامعه شناسی و روانشناسی اجتماعی) پخش شده است، البته اینکه تا چه حد مباحث کارشناسی در حوزه های مختلف بی طرفانه و بدون جهت بوده یا نبوده موضوع بحث این یادداشت نیست. اما آنچه که این روزها به شدت جای خالی آن در جامعه محسوس است حضور جامعه شناسان و روانشناسان اجتماعی به عنوان پزشکان جامعه است. متاسفانه در تمام این سال ها آگاهانه یا از روی ناآگاهی و جهل و منفعت طلبی جامعه شناسان از حضور فعال در محافل و مجالس و جامعه دور نگه داشته شده اند! و نتیجه این غفلت عمدی یا سهوی این روزها به خوبی در روی پوست جامعه و زیر پوست جامعه قابل دیدن و لمس کردن است.
انتقاد کردن و تحلیل و بررسی اصولی با بهره گرفتن از جمیع عوامل و متغیرهای وابسته و مستقل ذات جامعه شناسی است و این چیزی است که بسیاری از تصمیم سازان و تصمیم گیران و مدیران آن را بر نمی تابند چون ممکن است با منافع فردی و گروهی آنها در تقابل باشد! اما همانطور که طبیب برای بیماری های جسمی و روحی فرد نسخه می پیچد، جامعه شناس دردها و آلام اجتماعی جامعه را مورد بررسی و تدقیق قرار داده و برای کاهش مشکلات جامعه نظر می دهد و نسخه می پیچد. و چنانچه خواسته یا ناخواسته جامعه از حضور صاحبنظران اندیشمند در این حوزه بی بهره بشود همان می شود که امروزه روز با پیامدهای مستقیم و غیرمستقیم آن در جامعه مان روبرو هستیم.
براستی در محافل تصمیم سازی و تصمیم گیری های کلان کشور چند استاد فرهیخته جامعه شناس با خط مشی ها و دیدگاه های مختلف حضور دارند؟ روسا و مدیران ما در بخش های مختلف دولتی و خصوصی از چند مشاور در رشته جامعه شناسی و علوم اجتماعی کمک و مشاوره می گیرند؟ در استان ما پرداختن به این مهم چگونه است؟ استاندار یا مدیران دیگر تا کنون در چند جلسه، جامعه شناسان استان را دعوت کرده اند و با حضور آن ها موضوع و مسئله ای را مورد بررسی قرار داده اند؟ و این در حالیست که شاید بتوان گفت مشکلات و دردهای اجتماعی به مراتب بیشتر، گسترده تر و متنوع تر از دردهای جسمی هستند چون در هرمنطقه جغرافیایی و در هر شرایط زمانی درد و درمان متفاوت است.
در جامعه ای که درگیر مسایل سنتی و مدرن است و می خواهد هر دو را داشته باشد اما هیچکدام را نمی تواند به معنای واقعی داشته باشد، در جامعه ای که به نام توسعه تلاش می شود اقداماتی صورت گیرد ولی بیشتر کارها نصفه نیمه انجام می شود و کسی پاسخگو نیست، در جامعه ای که عموم جوانان تحصیل کرده بیکار هستند چون یا ژن خوب ندارند و یا از نوچه بودن بیزار هستند، در جامعه ای که ارزش ها دچار فروپاشی و ناهنجاری ها گاه هنجار معرفی می شوند، در جامعه ای که فاصله حرف تا عمل چند سال نوری است، در جامعه ای که دریافتی واقعی قشر وسیعی از مردم چندین بار کمتر از زیر خط فقری است که توسط خود مدیران اعلام شده، در جامعه ای که اگر درست رفتار کنی هالو و اگر رند و جاه طلب باشی زرنگ نامیده می شوی، در جامعه ای که همه فهمیده اند اگر وصل نباشی کلاهت پس معرکه است، در جامعه ای که در حال پوست اندازی است و به دنبال پاسخ چرا؟؟ می گردد و ... جامعه شناسان را باید به عنوان کسانی که شایستگی نقد و نظر و تحلیل وضعیت موجود را با اتکا به عوامل تاثیر گذار چندوجهی داخلی و خارجی دارند جدی گرفت.
تغییرات اجتماعی نه تابع زمان است و نه تابع مکان، بلکه همیشه وجود داشته و خواهد داشت، اما مهم رویکردی است که در مواجهه با این تغییرات اتخاذ می شود و جامعه شناسان به عنوان متخصصان این مباحث می توانند تاثیرات مفیدی در کاهش پیامدهای اجتماعی داشته باشند.
7296/2007/