بزرگنمايي:

نسیم گیلان -
اصلاحات از پروژه «او یک فرشته بود» تا «ما گفته بودیم»
٣٥٦
٠
سیاست روز / متن پیش رو در سیاست روز منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست.
ماجرای جنایی شهردار اسبق تهران که اصلاح‌طلبان را با مشکل مضاعفی روبه‌رو کرده، به مرحله جدیدی از نوع فاز سیاسی رسیده است.
اصلاح‌طلبان که سعی می‌کردند از «محمدعلی نجفی» چهره یک قربانی بسازند و با اتهامات مختلف به همسر مقتول وی را تطهیر کنند حالا که دادستان عنوان کرده اساس این ماجرا یک جنایت خانوادگی بوده است پرچم ابراز برائت از هم جناحی خود بلند کرده‌اند.
اصلاح‌طلبان سناریوهای مختلفی از جمله «او یک فرشته بود» را درخصوص نجفی کلید زدند و به جایی نرسیدند حالا برای اینکه دامن خود را از این ماجرا پاک کنند دست به سناریوسازی تازه در مورد شخصیت نجفی زده‌اند. رفتارهای دوگانه اصلاح‌طلبان که روزی نجفی را قربانی و روزی دیگر وی را از دایره این جناح بیرون می‌کنند، بسیار قابل تامل است.
انتخاب شهردار تهران در شورای شهر پنجم با وجود اینکه تمام صندلی‌های سبز شورا از آن جناح سیاسی اصلاح‌طلب شده است، به طور کاملا سیاسی و با لابی احزاب انجام شده است. در انتخاب هر سه شهرداری که در شورای تماما اصلاح‌طلب پنجم روانه ساختمان بهشت شدند، این موضوع شدیدا احساس شد. به غیر از نجفی که از حزب کارگزاران به عنوان شهردار انتخاب شد. «محمدعلی افشانی» از حزب اعتماد ملی و «پیروز حناچی» با لابی و نفوذ سران اصلاحات به این پست رسیدند.
ماجرای تایید صلاحیت نجفی از سوی نهادهای نظارتی و امنیتی از جمله مواردی است که در آن زمان مطرح شد اما اصلاح‌طلبان با فشار سیاسی و لجاجت بر روی گزینه خود و نادیده گرفتن پرونده نجفی و نظر نهادهای مربوطه وی را به صندلی شهرداری تهران نشاندند.
حالا «غلامحسین کرباسچی» دبیر کل حزب کارگزاران این موضوع را دوباره پیش کشیده و به نوعی بیان می‌کند که نجفی از ابتدا خود مشکل داشته است. غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در سرمقاله روزنامه سازندگی با اشاره به واقعه قتل همسر نجفی و برخی اظهار نظر‌های بعد از آن مطلبی با عنوان «علاج واقعه قبل از وقوع» نوشت.
وی در این‌باره توضیح داد: «در 25 مردادماه 96 در جلسه‌ای با حضور سران همه‌ی احزابی که در شورای شهر تهران نماینده دارند و نیز با حضور 2 یا 3 نفر از اعضای شورای شهر از سوی یکی از دوستان اعلام شد که عالی‌ترین نهاد‌های سیاسی کشور با شهرداری دکتر نجفی مخالفند. در همان جلسه یکی از اعضای شورای شهر مخالفت یکی از دستگاه‌های امنیتی با شهرداری ایشان را اعلام می‌کند.»
کرباسچی افزود: «پس از آن در جلسه دیگری در تاریخ هشتم شهریورماه 1396 همان عضو شورای شهر تهران از مخالفت وزیر کشور با شهرداری دکتر نجفی براساس گزارش و استعلام نهاد‌های امنیتی دولتی خبر داد. اما با پیگیری برخی بزرگان اصلاحات و اعمال فشار بر رئیس‌جمهور، آقای روحانی به وزیر کشور دستور می‌دهد حکم شهرداری دکتر نجفی صادر شود.»
این فعال اصلاح‌طلب درباره تاکتیک مخالف خوانی اصلاحات در برابر نهادهای حاکمیتی گفت: «در واقع اشتباه اصلی نه از شورای شهر تهران که بر عهده احزاب پشتیبان ایشان بود که راهبرد نادرستی را انتخاب کردند. استراتژی این دوستان از آغاز بر دوقطبی‌‏سازی و مخالف‌خوانی بود و هست و این راهبردی غلط است که در امور سیاسی مبنای عمل را بر تضاد قرار دهیم و فکر کنیم قدرت ما در مخالفت است.»
پس از وی «حسین مرعشی» از دیگر اعضای حزب کارگزاران درباره انتخاب نجفی به عنوان شهردار شورای شهر اصلاح‌طلب گفت: «به نجفی گفته‌شد شهرداری را نپذیرد اما پذیرفت. همین تخطی برای پیگیری ضعف‌هایش کفایت می‌کرد. شهردار سابق از نهادهای مربوطه هشدارهای تندی دریافت کرده‌ بود.»
بعد از اعضای احزاب نوبت برخی از اعضای شورای شهر که با رای آنها نجفی شهردار تهران شد رسید. در همین رابطه، «مرتضی الویری» درباره انتخاب نجفی به عنوان شهردار تهران گفت: «خیلی سریع و روشن اعلام می‌کنم هیچکدام از اعضا درخصوص مسائل مطرح شده درباره نجفی اطلاعی نداشنتد و موضوعی را با ما مطرح نکرده بودند. ما به آقای نجفی رای دادیم چون افکار عمومی آن را بهترین وزیر آموزش و پرورش می‌دانستند. ما به فردی (نجفی) رای دادیم که عصبانیت آن را کسی ندیده بود و وقتی که در سازمان برنامه و بودجه بود بهترین کارنامه را داشت. در حزب کارگزاران کسی از موضوعات نجفی اطلاع نداشت و اگر می‌دانستیم قطعاً رای نمی‌داد».
صحبت‌های الویری برای برائت از نجفی بیشتر از این جهت حائز اهمیت است که عضو با سابقه شورای شهر تهران مطرح می‌کند که در انتخاب نجفی نادانسته عمل کردند. این خود اعترافی بالاتر از حرف‌های کرباسچی است که بیان می‌کند ما می‌دانستیم وضعیت نجفی چگونه است.
حالا حتی گفته می‌شود عارف هم با ماجرای شهردار شدن نجفی مخالف بود! وب‌سایت وابسته به بنیاد امید که توسط عارف اداره می‌شود، به اظهارات کرباسچی و برخی اعضای کارگزاران درباره موضوع انتخاب محمدعلی نجفی برای شهرداری واکنش نشان داد.
وب‌سایت طرفدار عارف در این باره نوشت: « اینکه گفته می‌شود ما از همان زمان گفتیم که آقای نجفی شهردار نشود نه به‌خاطر شخص آقای نجفی و جریان اصلاحات بلکه صرفاً به‌خاطر مطامع حزبی خود و به کرسی نشاندن یکی از اعضای محترم حزب متبوع خود در راس مدیریت شهری تهران این‌گونه سخنان را مطرح می‌کنند. با مروری به ایام انتخاب آقای نجفی به‌عنوان شهردار تهران تنها شخصیتی که درخصوص عملکرد شورای شهر تهران در انتخاب شهردار پایتخت اظهار نگرانی کرد و هشدارهای لازم را مطرح کرد شخص دکتر محمدرضا عارف بود.»
جالب اینجاست که اصلاح‌طلبان در زمانی که مطامع سیاسی‌شان حکم می‌کند با پرستیژ سیاسی مخالف خوانی با نهادهای مختلف سعی می‌کنند سیاست‌های خود را پیش ببرند اما وقتی دست روزگار سرنوشت دیگری را رقم می‌زند، همه تلاش خود را می‌کنند که نشان دهند از ابتدا با ماجرا مخالف بودند. حرکت اصلاح‌طلبان در جهت منافعشان و نادیده گرفتن راهبرد کلان نظام و توسعه و اجرای قوانین به خوبی در ماجرای نجفی مشهود است و همین موضوع حالا به اختلاف سیاسی درون این جناح سیاسی تبدیل شده است.
موضوع دیگر که باید مهم‌تر تلقی شود آن است که بر طبق صحبت‌های کرباسچی، سران اصلاحات در بیرون از گود و اعضای شورای شهر در میدان عملیات و همچنین کسانی که برای تائید نجفی از سوی دستگاه‌های امنیتی ریش گرو گذاشته و پادرمیانی کرده اند، در حق مردم تهران و به عبارتی مردم ایران جفای بزرگی مرتکب شده‌اند که جدای از لزوم به عذرخواهی علنی، تشکیل پرونده برای این افراد را از دادستانی درخواست نمود.
«پرستو»؛ اسم رمزی برای تخریب یا ابزاری در دست صهیونیست‌ها؟
به درستی مشخص نیست که «پرستو» یا در زبان فرنگی‌ها «تله جنسی» (Honey Trapping) از چه زمانی وارد ادبیات سیاسی امنیتی شده است، چراکه برخی آن را پدیده‌ای هم قدمت بشریت و از دوران باستان و برخی دیگر نیز آن را موضوعی خلق شده توسط بشر در دوره معاصر می‌دانند. برخی ردپای آن را در چین و هند باستان می‌جویند و عده‌ای دیگر نیز در کوران جنگ‌های جهانی اول و دوم؛ اما در حقیقت آنچه بیش از هرچیز دیگری در بررسی تله‌های جنسی به چشم می‌خورد، سردمداری یهودیان صهیونیست در استفاده از این تله برای ضربه زدن به طرف مقابل است.
آنچنان که پرستو را تعریف می‌کنند، زنی است که به صورت عضو و یا غیرعضو از یک دستگاه اطلاعاتی ماموریت دارد تا با ایفای نقش یک طعمه جنسی از نقاط ضعف مقامات و سیاستمدارانی که دستی بر آتش شهوت‌رانی دارند جاسوسی کرده و یا طرح مورد نظر آن دستگاه اطلاعاتی را اجرا کند. این ماموریت می‌تواند کوتاه‌مدت و یا حتی بلندمدت باشد که در برخی موارد به ازدواج و حتی تولد فرزند نیز منجر می‌شود.
پرستوی دربار و هلوکاست ایرانی
آنگونه که در کتب عهد عتیق آمده است، پس از عزل ملکه «وشتی» همسر خشایارشاه پادشاه هخامنشی که با مشورت «مردخای» مشاور یهودی شاه انجام شد، او دخترعموی خود بنام «استر» را که از کودکی به فرزندخواندگی پذیرفته بود، برای همسری شاه هخامنشی پیشنهاد داد.
تصویری نقاشی از استر و مردخای
هامان وزیر هخامنشی که از جاسوسی استر برای پسرعموی خود و دشمنی او نسبت به غیریهودیان آگاه بود، به پادشاه هخامنشی نسبت به اقدامات خصمانه آنها هشدار داد، اما استر نه‌تنها دست از اقدامات خود نکشید، بلکه با انتقال موضوع به مردخای پسرعموی خود، توانستند حکم اعدام هامان و اقوام ایرانی منتسب به او را از پادشاه بگیرند و به این ترتیب در روز 13 فروردین بیش از 70 هزار ایرانی در خانه‌های خود قتل عام شدند. از آن پس نیز ایرانیان روز 13 فروردین را به بیرون از خانه‌های خود می‌روند تا بار دیگر در خانه‌های خود قتل عام نشوند!
تعطیلات رمانتیک!
از نمونه‌های مشهور دیگر استفاده ابزاری از زنان توسط سرویس‌های اطلاعاتی، می‌توان به ماجرای مردخای وانونو، کارمند نیروگاه هسته‌ای دیمونا رژیم صهیونیستی اشاره کرد؛ هنگامی که او در سال 1986 برای افشای فعالیت‌های اسرائیل برای تولید تسلیحات اتمی به روزنامه "ساندی تایمز" لندن رفت و اطلاعات و تصاویر برنامه تولید سلاح اتمی رژیم صهیونیستی را در اختیار این روزنامه قرار داد، شاید گمان نمی‌کرد که به زودی با گیر افتادن در تله جنسی موساد در اسرائیل به 18 سال زندان محکوم شود!
موردخای وانونو
در حقیقت مامور اطلاعاتی موساد با نام مستعار "سیندی" ماموریت داشت تا بعنوان یک توریست و در حین بازدید از جاذبه‌های لندن با وانونو آشنا شود و پس از طرح دوستی او را متقاعد کند تا به همراه یکدیگر برای سپری کردن یک تعطیلات آخر هفته رمانتیک به رم پایتخت ایتالیا سفر کنند. بلافاصله پس از ورود وانونو و سیندی به رم، مامورین موساد او را دستگیر و با استفاده از یک کشتی او را به اسرائیل منتقل کردند.
سیندی مامور موساد
مامور "سیندی" نیز بعدها با یک افسر اطلاعاتی اسرائیل ازدواج کرد و پس از آن به او هویت جدیدی داده شد تا بتواند به آمریکا رفته و در آنجا زندگی کند.
پرستویی در قامت وزیر!
از دیگر پرستوهای اسرائیلی می‌توان به زیپی لیونی وزیر خارجه سابق رژیم صهیونیستی اشاره کرد که به اذعان او رابطه جنسی، جزئی از کارش در هنگام خدمت در موساد بوده است. لیونی که در 22 سالگی به خدمت موساد درآمد و پس از آن در مناصب حساس رژیم صهیونیستی از جمله وزارت امور خارجه این رژیم کار کرده است، در مصاحبه با نشریه تایمز آمریکا به داشتن رابطه جنسی با "شیخ حمد بن‌خلیفه آل‌ثانی" امیر سابق قطر بعنوان یکی از موفق ترین کارهای خود در دوران جاسوسی برای موساد اشاره کرده است.
او حتی ادعا کرده که با برخی از سران فلسطینی نیز رابطه جنسی داشته و از آن فیلمبرداری کرده تا بتواند با این فیلم آنها را تحت فشار قرار دهد.
زیپی لیونی و جورج بوش رئیس‌جمهور اسبق آمریکا
در حقیقت، لیونی زمانی از این راز پرده برداشت که یک خاخام یهودی بنام «آری شوات» در مقاله‌ای که سال 2010 در روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارنت منتشر کرد، با تاکید بر اینکه شریعت یهود اجازه رابطه جنسی را با تروریست‌ها بخاطر دستیابی به اطلاعات می‌دهد، عنوان کرد: استفاده از دختران جوان برای به دام انداختن طرف‌های مخالف نوعی عبادت و خدمت به وطن است.
مونیکا گیت
در دسامبر 1998 رسوایی اخلاقی بیل کلینتون رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا با "مونیکا لوینسکی" کارآموز کاخ سفید برملاشد که بعدها از آن بعنوان "مونیکا گیت" نیز یاد می‌کردند. مونیکا لوینسکی زنی یهودی بود که از اواسط دهه 90 میلادی بعنوان کارآموز در کاخ سفید مشغول به کار شد و در این زمان به تدریج با بیل کلینتون رئیس‌جمهور آمریکا روابط خود را آغاز می‌کند.
مونیکا لووینسکی
گوردون توماس در کتاب خود پیرامون فعالیت‌های جاسوسی موساد در آمریکا تحت عنوان Gideon"s Spies با استناد به اسناد و شواهد، مونیکا لوینسکی را عامل موساد و هدف از برقراری رابطه جنسی بین او و بیل کلینتون را جمع‌آوری اسناد و مدارک و ضبط تصاویر از این رابطه پنهانی برای تحت فشار قرار دادن او عنوان می‌کند. این درحالی است که برخی تحلیلگران، ماجرای "مونیکاگیت" را عملیاتی طراحی شده از سوی اسرائیل برای ضربه زدن به کلینتون به دلیل فشار او برای توقف شهرک‌سازی از سوی رژیم صهیونیستی عنوان می‌کنند.
دامی برای ژنرال
تنها سه روز پس از آغاز دور دوم ریاست جمهوری باراک اوباما در سال 2012 ژنرال دیوید پترائوس فرمانده سابق نیروهای آمریکایی در خاورمیانه و رئیس وقت سازمان سیا به دلیل آنچه رسوایی اخلاقی او و ارتباط نامشروع با نویسنده کتاب خاطراتش «پائولو بورودول» اعلام شد، از سمت خود استعفا داد. پترائوس در بیانیه خود با تاکید بر اینکه برقراری رابطه با یک زن دیگر پس از 37 سال زندگی مشترک با همسر خود کار درستی نبوده، تاکید کرد که این رفتار کاملا چه به عنوان یک همسر و چه بعنوان رئیس سازمان سیا غیرقابل قبول است.
پائولو بورودول که از یکی از خانواده‌های معروف یهودیان آمریکا بود از سن 20 سالگی بعنوان کارمند واحد اطلاعات ارتش آمریکا وارد خدمت شد و در طی سال‌های حضور پترائوس بعنوان فرمانده نیروهای آمریکایی در خاورمیانه همراه او بوده است. اما موضوع رسوایی اخلاقی ژنرال پترائوس زمانی قابل تامل به نظر می‌رسد که بررسی مواضع و سخنان او طی ماه‌های قبل از استعفای او نشان از مخالفت جدی او با اقدامات و سیاست‌های رژیم صهیونیستی دارد تا جایی که او اسرائیل را منبع اصلی مشکلات آمریکا در خاورمیانه و عامل تشدید فضای ضدآمریکایی در این منطقه برشمرد.
ژنرال پترائوس و پائولو بورودول
همچنین در دوران ریاست پترائوس بر سازمان سیا، در گزارشی از سوی این سازمان تاکید شده که منافع ملی آمریکا با رژیم صهیونیستی اساسا در تعارض است و مردم آمریکا دیگر نخواهند پذیرفت از جنگ‌های نامشروع اسرائیل پشتیبانی مالی و نظامی شود. از سویی جنگ پنهان اطلاعاتی میاد «سیا» و «موساد» نیز در دوران ریاست پترائوس تا آنجایی پیش رفت که او به صورت علنی علیه اقدامات مخرب موساد مانند طرح ترور عادل الجبیر سفیر وقت عربستان سعودی در آمریکا در اکتبر 2011 برای اتهام‌زنی به ایران موضع گرفت.