بزرگنمايي:

نسیم گیلان -
هشداری برای اصلاحات
٠
٠
اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
«بازگشت به عقب ممنوع» این مهم‌ترین شعاری بود که از سال 92 در اردوگاه اصلاح‌طلبی مطرح شد و اتفاقا این شعار تنها موضوعی بود که منتهی علیه هر دو طیف اصلاح‌طلب را متقاعد کرد تا با یکدیگر یک حلقه واحد را تشکیل بدهند؛ همین شعار شش سال پیش در جریان انتخابات 92 تبدیل به گام اول شد و گام دومش مجلس دهم را در انتخابات سال 94 رقم زد. هر چند از سال 95 سایه انتقادات سنگین شد اما گام‌ها متوقف نشد و نهایتا گام سوم هم در سال 96 با پیروزی در دوازدهمین انتخابات ریاست‌جمهوری و پنجمین شوراهای شهر تکرار شد؛ حالا اصلاحات در نقطه 98 ایستاده، جایی که قرار است شروع گام چهارم باشد اما اینکه گام چهارم چطور برداشته شود همان نقطه‌‌ای است که اختلاف «آمدن یا نیامدن» را رقم می‌زند. در این میان یکی، تنها شرط شرکت در انتخابات را حضور پرقدرت می‌‌داند و دیگری معتقد است عدم مشارکت خالی کردن میدان است که نتیجه‌ای جز بازگشت به عقب ندارد و. برای تحقق آن هم راهکارهایی معرفی می‌کنند. حسین مرعشی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و سخنگوی حزب کارگزاران یکی از حامیان این نظر است که می‌گوید اصلاح‌طلبان باید هر طور شده در انتخابات شرکت کنند. او در واکنش به چگونگی شرایط حضور اصلاح‌طلبان در فضای بی‌رمقی و رکود سیاسی جامعه و سودی که طیف مقابل جریان اصلاح‌طلبی از این شرایط می‌برد به ایلنا می‌گوید: «مرجع و محور همه مسائل انتخاباتی در جریان اصلاحات شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان بوده و این شورا نماد جبهه تازه تاسیس جبهه اصلاح‌طلبان ایران اسلامی و بالاترین رکن آن هم هست.» او ادامه می‌دهد: «با وجود شرایط سخت موجود برای کل سیاست‌ورزان به طور عام و برای اصلاح‌طلبان به طور خاص، این شرایط به این معنی نیست که اصلاح‌طلبان نسبت به سرنوشت کشور بی‌تفاوت باشند.»
خطر دهه 80 و تکرار پایداری
خاطره ماه‌های منتهی به سال 84 هنوز از ذهن بسیاری از اصلاح‌طلبان و فعالان سیاسی پاک نشده است و هرگاه دامنه اختلافات شدت می‌گیرد تابلوی ایست دهه 80 بالا گرفته می‌شود. این‌ روزها که از یک سو جوسازی‌های جریان رقیب و از سوی دیگر حرف و حدیث‌ها جسته و گریخته در موضوعات مختلف افزایش پیدا کرده بار دیگر این زنگ خطر به صدا در می‌آید که ممکن است تاریخ بار دیگر دهه 80 را برای جریان چپ تکرار کند. البته حسین مرعشی با وجود آنکه این خطر را به‌ طور کامل رد نمی‌کند اما با بیان اینکه شرایط فعلی شباهتی به دهه 80 ندارد، می‌گوید: «هر انتخاباتی شرایط خاص خودش را دارد و با توجه به ضعف‌هایی که در نهادهای مسوول وجود دارد، مردم ایران شرایط سختی را تجربه و تمرین می‌کنند و در این شرایط سخت در حال مقاومت هستند که عزت ایران و عزت ملی ما از بین نرود. در این شرایط خیلی سخت است که کسی بیاید در موضع مجلس قولی را به مردم بدهد که بتواند فشار عمده‌ای را از روی مردم بردارد. از طرف دیگر خطراتی هم ایران را تهدید می‌کند و دشمنان خواب‌هایی را برای ایران دیده‌اند هر چند که آمادگی شروع جنگ را ندارند اما تهدید به جنگ می‌کنند و با اینکه احتمال وقوع آن خیلی کم است اما چون خطر خیلی مهمی است، مجلس ایران در کنار دیگر نهادها باید نقش‌آفرینی مهمی داشته باشد.» مرعشی می‌گوید: «اصلاح‌طلبان راهی جز شرکت و حضور فعال در انتخابات در حد مقدورات‌شان ندارند. ما نمی‌توانیم کشور را به راحتی به جبهه پایداری که اشتباهات‌شان را به خوبی می‌دانیم بسپاریم؛ سیاست‌های غلط‌شان را می‌شناسیم که چه بر سر کشور خواهد آورد و از سوی دیگر هم نمی‌توانیم مردم را از کل نظام سیاسی موجود ناامید کنیم و مردم را ارجاع بدهیم به نیروهایی که دست‌شان در دست دشمن بوده و نان دشمن را می‌خورند و نام ایران را بر زبان می‌رانند. حتما کشور را نمی‌شود به آنها سپرد.» او به مخالفان حضور در انتخابات هم هشدار می‌دهد و می‌گوید: «کسانی که اصلاح‌طلبان را تشویق به شرکت نکردن در انتخابات می‌کنند یا فکر می‌کنند اصلاح‌طلبان نباید در این دوره فعال شوند چون شرایط سخت است، باید بدانند اگر این سیاست اعمال شود، آنها باید حاکمیت مطلق جبهه پایداری در مجلس را بپذیرند و آنهایی که اصلاح‌طلبان را از حضور در انتخابات بر حذر می‌کنند، باید بپذیرند که جلیلی رییس مجلس شود. اگر این مطلوب است باید به این سمت حرکت کرد و اگر نیست باید در انتخابات شرکت کنند.»
راه خاکی ندا در مقابل اولین پلان وحدت
یکی، دو هفته پیش بود که در جریان ماجرای نجفی و دیالوگ‌هایی که میان برخی اعضای حزب کارگزاران و اتحاد ملت رخ داد، جریان رقیب بر طبل شادانه می‌کوبید که آتش اختلاف به جان اصلاح‌طلبان افتاده است. درست در میان شادی‌ آنها خبر تشکیل جبهه اصلاحات با مجوز وزارت کشور شادی‌ آنها را ناکام گذاشت و اصولگرایانی که حتی در شرایطی جز خود رقیب دیگری در انتخابات نداشتند باز هم از آفت اختلاف رهایی پیدا نکردند و تمام دلخوشی‌شان به بیشتر شدن اختلافات میان اصلاح‌طلبان بود؛ موضوعی که با کنار آمدن آنها در یک تشکل واحد برای‌شان در حد یک خواب باقی ماند. در همین زمان است که مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران همسو با اعضای حزب اتحاد ملت از رسیدن به یک نقطه اشتراک با همه طیف‌های اصلاح‌طلب سخن به میان می‌آورد و می‌گوید: «شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان برای نحوه ورود به انتخابات مجلس تصمیم نهایی را از جانب کل اصلاح‌طلبان خواهد گرفت.» حال در شرایطی که یک هدف مهم‌تر در میان اصلاح‌طلبان محور قرار می‌گیرد و درست در سالگرد پیروزی لیست امید در انتخابات شورای شهر حزب ندا با بیانیه‌ای سعی می‌کند تا بر اختلاف نظرها درباره انتخاب نجفی از سوی شورای شهر مانور دهد و آن را دوباره زنده کند؛ بیانیه‌ای که رسانه‌های جریان رقیب به انتشار آن پرداختند. تنها کافی است نگاهی به اظهارنظرها حداقل در یک ‌سال اخیر داشته باشیم تا به خوبی این موضوع برداشت شود که اصلاح‌طلبان برخلاف رقیب‌شان انتقادات‌شان را درباره جریان منتسب به خود بی‌پروا به زبان می‌آورند، چرا که رسیدن به راهکار درست را در بیان نقد می‌دانند؛ موضوعی که می‌توان در اظهارات سعید حجاریان، محمدرضا تاجیک، مصطفی تاجزاده و ... به خوبی مشاهده کرد و از این نظر نمی‌توان اصلاح‌طلبان را مخالف نقد درونی دانست اما اینکه درست در شرایطی که قرار است اختلاف‌نظرها به یک نقطه اشتراک بدل شود یک طیف با وجود عضویت در شورای عالی سیاستگذاری و جبهه اصلاحات که اتفاقا به منظور هماهنگی و پیگیری دغدغه‌های جریان اصلاحات تعریف شده است، بیانیه‌ای صادر می‌کند که شاید با هدف پرهیز از اختلاف منتشر شده است اما اقدامش قطعا چنین دستاوردی را نخواهد داشت. در بخشی از این بیانیه آمده است: «حزب ندای ایرانیان معتقد است نه تنها باید مسائل منجر به تغییر و تحولات مکرر شهردار تهران آسیب‌شناسی شود بلکه یک گام عقب‌تر رفت و مکانیزم تعیین لیست انتخاباتی و فرآیند طی شده در شورای عالی سیاستگذاری مورد ارزیابی قرار گیرد، چرا که بی‌تردید آنچه امروز در مدیریت شهری مشکل‌ساز شده است نتیجه فرآیند ابهام‌برانگیز و غیرشفافی است که در شورای عالی سیاستگذاری طی شد و در نهایت هیچ‌کسی مسوولیت لیست منتشرشده را بر عهده نگرفت و جای بررسی آن همچنان وجود دارد؛ اما از همه احزاب، صاحب‌نظران و فعالان سیاسی و اجتماعی انتظار می‌رود انتقادات، ابهامات و پیشنهاد‌های خود را در ابتدای امر به جلسات سیاسی و کارشناسی آورده و فضای رسانه‌ای کشور را درگیر اختلافات و اتهام زنی‌های سیاسی نکنند.» این درست همان بخشی است که به نظر می‌رسد ندا به خوبی واقف است که باید مطالباتش را از طریق تشکیلات جبهه‌ای دنبال کند اما دانسته یا نادانسته در زمینی بازی می‌کند که خودی شناخته نمی‌شود.