چاپ

نسیم گیلان -
سرمقاله آرمان ملّی/ فاسدترین فسادها برخورد سیاسی با فساد است
٠
٠
آرمان ملی / « فاسدترین فسادها برخورد سیاسی با فساد است » عنوان سخن روز در روزنامه آرمان ملّی به قلم یحیی آل اسحاق است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
فساد در حوزه اقتصادی مدت مدیدی است که در حوزه‌های مختلف اعم از رسانه‌ها، مصاحبه‌ها و مقالات به عناوین مختلف بیان و به عنوان یک چالش اساسی مطرح بوده که سخن درستی است. واقعیت این است که یکی از چالش‌های اصلی در حوزه اقتصاد که آثار منفی بسیار زیادی دارد و متاسفانه به گونه‌ای شده که منکر دارد جای معروف و معروف جای منکر را می‌گیرد. به طوری که فضا را به گونه‌ای ناحق در کشور جلوه می‌دهد که گویی همگان دزد هستند و اگر کسی می‌خواهد فعالیتی کند باید براساس روابط فساد سامان بگیرد. اگر می‌خواهد سرمایه‌گذاری و مجوزی دریافت کند باید روابط غیرعادی مطرح شود. از آنجا که فساد یک سیستم است و یک نفر نیست اگر بخواهیم با فساد برخورد کنیم باید با سیستم برخورد کنیم. ما یک رانتخوار، یک رانت ساز و یک فضای رانتی داریم. اگر این سه تا را اصلاح نکنیم، نتیجه بخش نخواهد بود. با اعدام آخرین حلقه که رانتخوار و فاسد است، سیستم فسادزا و رانت‌ساز باقی می‌ماند. آن کسی که عامل این رانت است، باقی می‌ماند. به عنوان مثال در روابط بانکی فساد هست. یعنی کسی که خواهان دریافت تسهیلاتی است در یک حدی باید رابطه فسادی حاصل شود تا بتواند تسهیلات بگیرد. اما آیا همه کسانی که تسهیلات می‌گیرند از طریق فساد است؟ فساد چگونه ظاهر شده؟ نخست بحث سیستم، امضای طلایی و مجوز مطرح است. سیستمی که تصمیم می‌گیرد به فلانی بدهد و به فلانی ندهد. این مساله یک وقت تابع شخص است و یک وقت تابع قانون و مقررات و فرآیند شفاف است. اگر شفاف نباشد و اختیار به اتاقی داده شود که آن اتاق قفل داشته باشد، سرقفلی پیدا می‌کند و کلیدش هم طلایی می‌شود. پس اگر می‌خواهیم با فساد تسهیلات در نظام بانکی مبارزه کنیم باید سیستم را درست کنیم و نه آن آدم را که در اینصورت همان آش است و همان کاسه و آدم دیگری سر کار می‌آید. پس بنابراین اگر می‌خواهیم با فساد مبارزه کنیم باید با سیستم فساد مبارزه کنیم و نه یک حلقه از آن سیستم را. نکته بعدی در مورد برخورد با فساد، قاطعیت عملیاتی است. یعنی وقتی فساد ایجاد و محرز شد که فساد هست، رحمی قائل نشد. باید درجا مقابله کرد تا برای دیگران عبرت شود. وقتی با فساد برخورد می‌کنیم با متر سیاسی بیشتر کار داریم. این آقا چون وابسته به این جناح فکری است بنابراین نحوه برخورد با او با فردی که از جناح دیگری است، متفاوت است. تسویه حساب، خوشنام، بدنام کردن افراد و سیاسی کردن فساد خودش فساد اکبر است یعنی اگر مبارزه با فساد ضرورت دارد، برخورد سیاسی با فساد یک گناه بزرگتر و یک فساد به مراتب بالاتر است که سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. بزرگترین اثری که در زاویه برخورد سیاسی و عدم برخورد با متخلف واقعی به جای می‌ماند، ضربه به اعتماد عمومی است که خطر بزرگی است. در اینصورت دیگر فعالیت اقتصادی، سیاسی شکل نمی‌گیرد. البته جریاناتی در حوزه‌های مختلف فاسدند اما نباید این را به عام تسری داد و بزرگنمایی کرد که در این صورت به سلب اعتماد عمومی می‌انجامد. باید قبول کنیم که فساد یک سیستم است. فاسد، فضای فساد و مفسد داریم. رانت، رانتخوار و فضای رانتی داریم. فاسدترین فسادها برخورد سیاسی با موضوع فساد است. اگر با فساد برخورد سیاسی کردیم از هر فسادی فسادتر است. فساد مرضی است که در همه تاریخ و کشورها بوده، منتها دُز و مقدار و نحوه برخوردش مسأله است. خطر اینجاست که تصور و وجدان عمومی این است که هر کار مثبتی هم که شکل بگیرد روی رابطه فساد شکل بگیرد که این خطرناک است و این را باید علاج کرد. راه علاج هم این است که همانطور که با فساد قاطعانه برخورد می‌شود، صادق‌ها نیز مورد تمجید، تشویق، احترام و عزت قرار بگیرند که جامعه بداند هم اینها مورد عزت و هم آنها مورد تنبیه و برخورد هستند.