پس از آن که امام علي(ع) و حضرت زهرا(س) براي برآوردن حاجت خويش، سه روز روزه را نذر کرده بودند و نوبت به اداي آن رسيد، در سه روز متوالي مسکين و يتيم و اسيري به دَرِ خانهٔ آن ها آمد و غذايي طلب کرد.
آن بزرگواران نيز غذاي خود را به آن ها داده و خود با آب، افطار نمودند و در مقابل اين عمل، هيچ جزايي را از افراد نخواستند و اجرِ خود را از خدا طلب کردند. در اين هنگام بود که وحي بر پيامبر اکرم(ص) نازل شد و سورهٔ دهر يا انسان در شأن امام علي(ع)، حضرت زهرا(س)، امام حسن و امام حسين(ع) نازل گرديد.
چنين روزي از آن رو به «روز خانواده» موسوم شده است که بهترين تجلي از خانواده اسلامي را به نمايش مي گذارد. خانواده اي که در آن بندگي حضرت حق و ايثار در راه خدا نصب العين همه افراد است، رمز و راز بقاي خانواده در مودت و رحمت است و بر تفاهم، احترام متقابل، شخصيت بخشيدن به همسر و فرزندان، مشارکت، تعاون، همدلي، تسکين و آرامش بخشي تاکيد مي ورزد و خانواده سالم و متعادل را خانواده اي مي داند که در آن حريم حرمت افراد پاس داشته مي شود و نيازهاي عاطفي، رواني، زيستي و حياتي به خوبي و به درستي پاسخ داده مي شود و در زندگي حضرت زهرا (س) و اميرالمومنين علي (ع) شاهد دورنمايي کامل از زندگي توأم با مودت و رحمت در آرامشي روحاني و سلامت اخلاقي هستيم.
در دين مبين اسلام خانواده يکي از مهم‌ترين ارکان جامعه محسوب مي شود. پايبندي به خانواده و جلوگيري از بي بندوباري و همچنين ارتقاي جايگاه و تحکيم بنيان خانواده، از جمله مسائلي است که به آن سفارش فراوان شده است.
خانواده به عنوان کوچک ترين نهاد اجتماعي، آسيب پذيرترين گروه در برابر آسيب‌هاي اجتماعي است به طوري که اکثر مشکلات و آسيب‌ها ابتدا در خانواده‌ها بروز پيدا مي‌کند و در صورت عدم پيشگيري و برخورد ناصحيح با آنها، به درون جامعه نيز رسوخ مي‌کند و در اين شرايط دشوار ديگر نمي‌توان به راحتي مشکلات و آسيب‌ها را کنترل کرد.
نقش خانواده به عنوان اثرگذارترين نهاد تربيتي در پرورش و تربيت سرمايه‌هاي انساني که از بزرگترين پشتوانه‌هاي توسعه و تعالي هر کشوري به شمار مي‌آيد، از چنان اهميتي برخوردار است که سلامت و صلابت هر جامعه‌اي مرهون وجود خانواده‌هاي سالم، عفيف و باتقواست. بي شک با انجام فرامين ديني اسلام در مورد خانواده و درنظر گرفتن آنها مي‌توان تا حد زيادي زمينه سلامت خانوادگي و سعادت و جاودانگي را براي خويش فراهم سازيم.
اهميت اين موضوع در آموزه هاي دين مبين اسلام نيز با رعايت مکارم اخلاقي به عنوان رمز تعالي انساني و عاملي در راستاي حفظ امنيت روحي و رواني آحاد جامعه تبلور مي يابد. در اين ميان آنچه که بيش از همه در توصيه هاي قرآني و سخنان گهربار ائمه معصومين(ع) سفارش مؤکد شده؛ جايگاه نهاد خانواده، نقش تربيت در بنيان خانواده و رعايت تکريم و حفظ حرمت سالمندان و خردمندان بعنوان بزرگان خانواده و اجتماع بوده است.
در 20 سپتامبر سال 1993، سازمان ملل، سال 1994 را سال جهاني خانواده و روز 15 مه (26 ارديبهشت) را روز جهاني خانواده ناميد.
امروز ما بر اين باوريم که آرامش و امنيت اجتماعي و اقتصادي کشور را مديون تلاش‌هاي بي‌دريغ خردورزاني هستيم که طي سال‌هاي فعاليت خود از هيچ کوششي مضايقه نداشته و با پشتکار و سختکوشي وصف‌ناپذيردر عرصه آباداني و سازندگي اين مرز و بوم، چرخ‌هاي عظيم توسعه و پيشرفت را به حرکت درآورده اند.
سخن گفتن از ارزش ساليان طولاني فعاليت سازنده بازنشستگان عزيز آسان نيست، به طور قطع اين تلاش، پشتوانه‌اي ارزنده براي استحکام پايه‌هاي اقتصادي، توانمندي‌هاي صنعتي و انسجام نظام اداري کشور بوده است.
نشر و ترويج فرهنگ بزرگداشت مقام شامخ بازنشستگان رسالت تمامي نهادها و سازمانهاي مدني و اجتماعي است؛ سالمندان بزرگواراني هستند که در کمال صداقت و سختکوشي، بهترين سال هاي عمر خود را در سنگر کار و خدمت گذرانده و آباداني و سازندگي را براي ميهن عزيزمان به ارمغان آورده اند. مردان و زناني که پشتوانه‌اي ارزنده براي استحکام بنيان هاي اقتصادي، صنعتي و نظام اداري کشور به شمار مي روند. ترديدي نيست که در گذار از اين مسير پر افتخار خانواده و همسران دلسوز و فداکار با حمايت، همراهي و دلگرمي خود نقشي بي بديل داشته اند.
بازنشستگي و سالمندي سال هاي رشد و کمال است؛ تغيير به سوي مسيري جديد، زماني براي آزادي و استقلال از مسئوليت هاي محدودکننده، آزاديد به هر کجا و در هر زماني که مايليد سفر کنيد، در نيمه راه زندگي هستيد با دنيايي از تجربه، دانش و مهارت.
به نيمه پر ليوان نگاه کنيد. اکنون فرصت داريد تا براي خودتان زندگي کنيد. در کودکي، بارها و بارها زمين خورده ايد، در جواني لغزش هاي فراواني داشته ايد و در اوايل بزرگ سالي، انواع و اقسام مسئوليت ها را به عهده گرفتيد، همسر بوديد، پدر و مادر شديد، کارمند بوديد، يک دريا گذشت بوديد و ايثار براي فرزندانتان و ...
اينک زمان شماست. آن گونه که مي خواهيد زندگي کنيد، دوباره مشغول آموختن شويد، اين ها براي دلتان نه براي گذران زندگي، ورزش کنيد، قدم بزنيد، به کوه برويد، با دوستان هم سن خود برنامه هاي سرگرم کننده بريزيد.
البته جوان ها را فراموش نکنيد. بگذاريد بدانند که نااميد نيستيد و هنوز بر روي زانوان خود ايستاده ايد. هنوز مي توانيد بار سنگين مسئوليت هايشان را به دوش بکشيد. شايد ظاهر مسئوليت ها عوض شود؛ ولي شما هنوز هم پشتيبان خانواده خود هستيد؛ چون کوهي استوار و پلي محکم.
مي توانيد دوران ميان سالي و بازنشستگي خود را با يک برنامه ريزي دقيق و منظم به زيباترين بخش زندگيتان تبديل کنيد و براي هميشه جوان بمانيد و بهتر از جوان ها زندگي کنيد. يادتان باشد شما توانايي آن را داريد تا براي زمانتان، آن گونه که دوست داريد برنامه ريزي کنيد.
بازنشستگان عزيز! تلاشتان را ارج مي‌نهيم و پاسداري از زحماتتان را تکليف خود مي‌دانيم، «اينک زمان در دستان پرتجربه شماست».