دلم براي شهرم مي سوزد، شهري که روزگاري نه چندان دور مردم سراسر کشور آرزو داشتند که در آن زندگي کنند و اما امروز زندگي در رشت ديگر آرزوي کسي نيست زيرا مرگ تدريجي آن فرا رسيده است و شريانهاي حياتي آن اين روزها به عنوان آلوده ترين رودخانه هاي دنيا محسوب مي شوند و سال هاست که اين شهر از درد مزمن ترافيك سنگين عذاب مي كشد.
آسفالت نامناسب و وجود چاله هاي ريز و درشت که در زير چرخ هاي ماشينها هر لحظه قد علم مي کنند مردم رشت را خسته کرده است و بي ثباتي مديريت شهري که در اينجا بي داد مي کند و سبب انگشت نما شدن اين شهر در کشور شده است، از همه اينها که بگذريم باز هم نمي توان از اعضاي شوراي اسلامي دوره سوم شهر رشت که دل مردم اين شهر را آزرده کردند گذشت، اما با همه اين وجود مردم فرهنگ مدار اين شهر، قدمي به عقب نگذاشتند و در انتخابات دور چهارم شوراي اسلامي حضور گسترده تري را از خود نشان دادند که اين نشان از عزم جدي آنان براي ساخت شهري آباد داشته است .
همه اين مسائل تنها گوشه اي از مشکلات اين شهر هستند و بر اين اساس است که مي گويم مرگ تدريجي شهر رشت فرا رسيده و اما ما به عنوان فرزندانش در انديشه تقسيم ميراثش هستيم و براي بدست آوردن منافع بيشتر بر هم شمشير مي کشيم، گرچه به ظاهر مي خواهيم برايش كه به سختي نفس مي كشد كاري كنيم اما فقط حرف مي زنيم و گاهي با نفي همديگر قهر مي كنيم و به دنبال كارمان مي رويم، گاهي هم كارهايي را بدون در نظر گرفتن عواقبش انجام مي دهيم كه ج‍ز نزديك كردن شهرمان به مرگي تلخ نتيجه اي نخواهد داشت و...
رشت را مي گويم که نفس هايش به شماره افتاده و منتخبين مردم اين شهر مي پندارند نتوانسته اند پس از گذشت يک سال و اندي با هم كنار بيايند،شهرداري را که خودشان انتخاب کردند را پس از بارها استيضاح و طرح سوال در شصت و پنجمين جلسه علني شورا در کمتر از يک سال خدمت عزل کردند.
بيش از سه ماه از عزل خليلي مي گذرد و هنوز اين شهر، شهردار ندارد!؟ هرچند که در اين بين انتخاباتي برگزار شد و دو نفر از اعضاي شوراي شهر رشت خود را کانديد پست شهرداري کردند و مسعود کاظمي يکي از اعضاي شورا در 29 آذر سال جاري به عنوان شصت و چهارمين شهردار شهر رشت در جلسه غير علني شوراي شهر رشت انتخاب شد.
اما اين،همه ماجرا نبود و بايد اين را هم بگوييم بعد از برگزاري انتخابات، بيشتر مسئولين استان و بزرگان اين شهر عدم نارضايتي خود را از اين انتخاب با شيوه هاي گوناگون بيان کردند .
مسئولان شهري ما جلسات مداومي را در اين راستا برگزار کرده و براي اين شهر که در حال مردن است با هم به بحث و جدالي بي ثمر پرداخته اند و هر روز در پي چاره اند اما كمتر در اجرايش قاطعيت به خرج مي دهند و بايد بگوييم که چه رنجي مي كشد اين شهر دلمرده و افسرده از اين همه بي تدبيري و ملاحظات بي اساس و خودخواهانه مان!
در رهگذر اين همه نامهرباني و جفا،آيا واقعا ضرورت داشته که رئيس شوراي شهر رشت به مدت 15 روز به خارج از کشور سفر کند!؟ سفري که نمي دانيم براي شهرمان چه آورده اي را به همراه خواهد داشت؟
و پايان سخنم با منتخبين مردم اين شهر است زيرا يکشنبه روز سرنوشت سازي براي مردم اين شهر محسوب مي شود و اعضاي شوراي شهر رشت باري ديگر براي انتخاب شهردار اين شهر دست به انتخاب مي زنند، اميدواريم از لابلاي تصميمات و شعارهاي زيبا براي اين شهري که دردهاي زيادي دارد درمانگري حاذق و دلسوز انتخاب نمايند.