چاپ

گيلان انلاين- سه سال و نيم است با ده دوازده هزار راي هفته اي هفت روز توي سرمان مي کوبند نماينده ما در شوراي اسلامي شهر هستند، اما رفتارشان نه اسلامي است نه سنخيتي با ساختار مدني جايگاهشان دارد.
اعضاي شوراي اسلامي شهر رشت را مي گويم، نه همه شان، خيلي اگر خوشبين باشيم حداقل يک سوم شان دچار اين عارضه خطرناک شده اند: ونداليسم واژگان!
آنچه هر يکشنبه و (هرچه به انتخابات نزديک مي شويم با فاصله کوتاه تر) در صحن و از صحن شورا مي شنويم واقعا شوک آور است. گويا بعضي دوستان در شورا احساس وظيفه مي کنند که هر هفته سورپرايزمان کنند. هربار که به خودمان مي گوييم از اين ديگر بدتر نمي شود، عزيزان، نمايندگان بر حق ما در شوراي شهر شگفت زده مان مي کنند و يک برگ تازه روي ميز مي گذارند. نمي خواهم بگويم که اين افراد با چند هزار راي آيا مي توانند مدعي نمايندگي شهروندان رشت باشيد يا نه. وقتي وارد بازي انتخابات مي شويم بايد قاعده بازي را بپذيريم. مي پذيريم که آن ها نماينده ما در شوراي شهر هستند. آنها انتخاب شده اند که از حقوق شهروندان دفاع کنند. اما يقينا يکي از اين حقوق اصلي حفظ کرامت و شانيت شهروندان است و حفظ حرمت شهروندان بدون پاسداشت حرمت جايگاه شورا امکانپذير نيست.
واقعا چرا بايد در جلسات شورا از زبان برخي از اعضاي کلماتي چون «پوفيوز» و يا جملاتي در باب کندن شلوار ( با عرض معذرت) و کلمات و عبارتي اين چنين زشت جاري شود؟ آيا ما به اعضاي شورا نمايندگي داده ايم که با چنين ادبياتي سخن بگويند؟
حرف از يک کلمه يا يک جمله نيست که از دهان يک نفر در آمده باشد، متاسفانه اين نوع ادبيات توسط بعضي از اعضاي شورا به عنوان يک تاکتيک به کار گرفته مي شود. يعني ليچار گفتن و به کار گرفتن کلمات ناشايست و عبور از عفت کلام، کلاً به روشي براي اعلام حضور تبديل شده است.
ارتباطش با ونداليسم؟ ونداليسم يک ناهنجاري اجتماعي است که در جريان آن افراد با واکنش خصمانه دست به تخريب اموال عمومي مي زنند البته که تخريب اموال عمومي صرفاً تخريب اتوبوس و خراب کردن ديوار و شکستن شيشه نيست. تخريب اخلاق و حرمت انساني و شانيت شهروندان بدترين نوع ونداليسم است.
شهروندان بزرگترين سرمايه شهر هستند و کسي حق ندارد نه عضو شورا، نه نماينده مجلس و نه هيچ کس ديگر، بله، هيچ کس حق ندارد با نام مردم به ديگران توهين کند.
و البته يک گله درست و حسابي از بقيه اعضاي شورا شهر. چرا سکوت؟ آيا به بهانه انتخاباتي که در پيش است بقيه اعضاي شوراي شهر بايد عافيت طلبانه در مقابل بي حرمت شدن شهروندان و حتي خود شورا سکوت کنند؟ آيا اين سکوت نشانه بي توجهي به پايمال شدن شأنيت و حرمت شهروندان و صحن شورا نيست؟