چاپ

گيلان انلاين- سرانجام دو تيم نفت تهران و تراکتورسازي تبريز با پيروزي در برابر ميزبان هاي اصفهاني خود (سپاهان و ذوب آهن) به فينال جام حذفي فوتبال ايران صعود کردند تا در روز 29 ارديبهشت 1396 در خرمشهر با هم بازي کنند و تيم برنده قهرمان جام حذفي کشور شده و جواز شرکت در ليگ قهرمانان آسياي فصل بعد را به دست آورد.
در مسابقات نيمه نهايي که استقلال تهران به تيم نفت تهران باخت و حذف گرديد و البته پرسپوليس تهران نيز پيش تر مقابل تيم گمنام و دسته دومي قشقايي شيراز شکست خورده و از گردونه رقابت ها کنار رفته بود،
جاي تيم هاي گيلاني به واقع خالي بود؛ استاني که به لحاظ پتانسيل نيروي انساني يکي از سه استان برتر ايران است و به خاطر مشکلات مالي و عدم حمايت از سوي موسسات و شرکت هاي حتي پولدار اين استان، نمي تواند در بالاترين سطح فوتبال کشورمان تيمي داشته باشد!
از ياد نبريم که اولين قهرمان جام حذفي ايران يک تيم گيلاني (ملوان بندرانزلي) بود که دوبار ديگر هم به مقام قهرماني رسيد و در مجموع هفت بار فيناليست شد. در سال 1387 نيز تيم پگاه از رشت به فينال راه يافت و در آن جا بازي را در وقت اضافه به استقلال تهران باخت ولي حالا براي قهرماني و حتي حضور در فينال و نيمه نهايي جام حذفي کشور بايد پول داشت تا حداقل مهره هاي درجه اول فوتبال گيلان را حفظ کرد.
در مسابقات اين دوره البته مسير تيم هاي فيناليست از راه پيروزي بر تيم هاي گيلاني گذشت؛ تراکتورسازي به دشواري ملوان را در انزلي شکست داد و امير قلعه نويي آن بازي را مهم ترين و سخت ترين پيکار تيم تبريزي دانست. نفت تهران اما در يک ديدار آسان (4 – 0) در مرحله يک چهارم نهايي تيم شهرداري فومن را مغلوب کرد شايد اگر سپيدرود رشت آن زمان در اوج مشکل مالي قرار نداشت و از شرکت در جام حذفي کناره نمي گرفت، نفت تهران را به دردسر مي انداخت و اگر شرايط مالي ملوان بهتر بود و چند مهره باتجربه اش را از دست نمي داد، تراکتورسازي در انزلي با مشکل مواجه مي شد ولي در اين وضعيت مالي نمي توان از تيم هاي گيلاني انتظار بيشتري داشت.