چاپ

نسیم گیلان - پایگاه خبری - تحلیلی گیل خبر مطلبی با عنوان انتقاد از بدیهیات!در توضیح و تبیین انتقادات برخی رسانه های استان از مدیریت گیلان منتشر کرده است.
این روزها مواضع عجیب و غریب با نام نقد به لطف فراگیری رسانه های مجازی به وفور دیده می شود که اکثر آن ها نیز قابل پاسخگویی نیست. آنچه تنها مایه تعجب است این نکته مهم است که بعضی به اصطلاح فعالین رسانه سر بدیهیات دیدگاه های مخالف خودشان را اعلام می کنند. به طور مثال در چند روز گذشته نقدی در یکی از سایت های خبری منتشر شده که چرا استاندار گیلان در پستها از افراد غیرهمسوی سیاسی استفاده نمی کند؟ البته به واقع معتقدیم که کاش دولت در انتصابات به همسویی سیاسی آنها بیشتر توجه نشان می داد، ولی حداقلش این است که در ظاهر هم که شده این ادعا را مطرح می کنند که در انتصابات سیاسی به افراد همسو با دولت توجه می شود. حتی بعضی نمایندگان قسم خورده مخالف دولت نیز همیشه در مصاحبه های خود به ظاهر این حق را به دولتمردان می دهند که مدیران همسو حق دولت است. حتی در تعرفه بعضی مدیران منتسب به خود نیز سعی می کنند آن ها را همسو با خط و جهت دولت معرفی کنند که نمونه اش را در لاهیجان و یا رودسر و تالش مشاهده کردیم.
آن گاه ناگهان یک نفر از دریچه نقد این اصل بدیهی در همه جای جهان را زیر سوال می برد. گویی لازم است درجه اول تعریف دولت، حزب، انتخابات و سیاست برای بسیاری از کسانی که خود را رسانه ای می دانند آموزش داده شود وگرنه همین مانده که به طور مثال دولت تدبیر و امید عضو جبهه پایداری را نیز به نام شایستگی در مقامی مانند فرمانداری و یا بخشداری منصوب کند. (البته همین اصطلاح شایسته و شایسته سالاری نیز در ایران کلمه گنگی است که مشخص نیست تعریف، معیار و مبنای آن چه چیزی است. )
جالب است که این حضرات قلم بنویس برای خود حکم نیز صادر می کنند. طوری که مثلا می گویند انتصاب بخشداران جوان در استان گیلان با اعتراض مردم مواجه شده است! به واقع جایی شکایتی مردمی ثبت شده است و یا به تازگی در بخشداری های حوزه این جوانان اعتراضی خیابانی شکل گرفته که ما بی خبر هستیم؟ آن چه بسیاری اذعان دارند همین نکته است که حضور این جوانان بر چابکی و کارایی مجموعه دولت افزوده شده است وگرنه سال ها بود بخشداری ها با کارمندانی مواجه بودند که تنها آمده بودند که ساعت کاری خود را به پایان برسانند.
بیشتر جوانانی که در ماه های اخیر منصوب شده اند با تحصیلات بالا و البته از مهم تر با دانش سیاسی وارد این حوزه شده اند و البته به نظر می رسد در طی پله های ترقی هنوز پشت در «پیر مدیران» کشور ایستاده اند.
البته اینکه در انتقاد از استاندار گیلان به مسائلی که نقطه قوت وی محسوب می شود اشاره می شود نشانه آن است که بسیاری از افراد یا از مرحله انتقاد خارج هستند و یا اهداف دیگری را در سر دارند. اگر استاندار گیلان تنها نقطه ضعفش این است که از افراد همسوی سیاسی استفاده می کند و یا جوانان و بانوان را منصوب کرده است می توان کاملا استنباط کرد که عملکرد مثبتی داشته است. البته نگارنده بر این اعتقاد است که حوزه استانداری گیلان و مدیران دولتی با انواع و اقسام انتقادات مواجه است که بخشی از آن به حوزه کشوری و در بعضی امور به بخش استانی برمی گردد ولی اینکه عده ای در میان این همه انتقادات به موارد حاشیه ای روی کرده اند و بدیهیات را زیر سوال می برند، جا دارد قبل از درخواست های اصلی برای دخالت در امور مدیریتی واقعیت ها را یاد بگیرند.
2007