بزرگنمايي:

يک روز باراني پاييزي در خياباني شلوغ و در اوج هياهو و همهمه مردمان به بازار آمده، در انتهاي پيچ و خم يک کوچه بن بست، کودکاني مشغول آموختن هستند که تکرار و يکنواختي را دوست دارند.

درب ورودي را که مي‌گشاييد. از دالاني که دو طرفش ديوار آجرنما ديده مي‌شود عبور مي‌کنيد، ساختمان قديمي دو طبقه‌اي را مي‌بينيد.

ديوارهاي سالن با نقاشي‌هايي در مورد ارتباط دوستانه و صميمانه نياز اين کودکان به توجه و محبت را به شما يادآوري مي‌کند. کمدي با اسباب بازي‌هاي متنوع و يک دستگاه تلويزيون از جمله وسايل سرگرمي و بازي موجود براي اين کودکان است. کتابخانه‌اي با کتاب‌هاي آموزشي و مرتبط با موضوع اوتيسم، هرچند اندک و کيف کمک‌هاي اوليه توجه شما را به خود جلب مي‌کند.

نوشته‌هايي از جملات الهام بخش براي زندگي، برنامه هفتگي، اسامي دانش‌آموزان نيز ديده مي‌شود.

از راه پله که به طرف طبقه دوم مي‌روي تابلوي آموزشي که مربيان خوش ذوق براي والدين و مراجعين و جلب توجه کودکان تدارک ديده‌اند، در پاگرد جا خوش کرده است تا به تو بگويد با دست خالي هم مي‌توان کارهاي مفيد انجام داد.

سختي کار در اين مجموعه‌ها به وضوح بيشتر از مدارس عادي است. بعد از حضور در چند کلاس، تفاوت تدريس را با مدارس عادي در مي يابيد. در اين کلاس ها همه چيز را تا حدي که به زندگي روز مره مربوط مي‌شود، مي‌توان ياد داد. اما از ويژگي‌هاي اين کودکان،اين است که دير ياد مي‌گيرند و زود فراموش مي‌كنند. پس معلمان بايد علاقه و صبر و حوصله بيشتري داشته باشند. تکرار کنند و تکرار کنند. معلم لازم است در تمام لحظه‌ها مطمئن شود تا آنچه را که مي‌گويد، دانش آموز تا چه حد درک مي‌کند و چگونه بايد درک کند. تفاوت‌هاي فردي در اين مدارس زياد است به همين دليل تدريس‌ها انفرادي است و روش هر يک از دانش آموزان متفاوت است.

اين آموزشگاه به عنوان يک موقعيت آموزشي سطح ششم (يک مدسه روزانه خاص) است که با نظارت اداره آموزش و پرورش در يک شيفت صبح از ساعت 8 الي 12 فعاليت مي‌‌کند. مدير آموزشگاه با همکاري10 مربي با تحصيلات مرتبط و غيرمرتبط 30 کودک زير 14 سال را که 27 نفر آنها پسر و 3 نفر آنها دختر هستند؛ تحت آموزش دارد.

نحوه پذيرش:

کودکان اول بطور آزمايشي‌ پذيرش مي‌‌شوند و چنانچه در بررسي‌ ها مشخص شد که مي‌‌توانند از خدمات آموزشگاه استفاده کنند، پذيرش قطعي صورت مي‌‌گيرد. در طول مدت آزمايشي‌ تعيين بهره هوشي شده، مراحل بررسي‌ هاي کار درماني، گفتار درماني، آموزش استثنائي، روانشناسي‌ و مشاهدات باليني انجام مي‌‌پذيرد.

مجموعه تأخير روند رشد + بهره هوشي + تاريخچه فردي – خانوادگي + پرونده پزشکي کودک، اين امکان را مهيا مي‌سازد که جايگاه آموزشي او تعيين شود.

اين کودکان معمولاً داراي بهره هوشي 40-35 تا 75-70 با مشکلاتي نظير، ارتباطات کلامي و غير کلامي، تعاملات اجتماعي و فعاليت‌هاي مربوط به دنياي خارج ، مشکل دارند. در بعضي موارد رفتارهاي خود آزارانه و پرخاشگري نيز ديده مي‌شود.

حرکات تکراري (دست زدن، پريدن)، دلبستگي به اشيا و يا مقاومت در مقابل تغيير ديده مي‌شود و حساسيت‌هاي غير معمول در حواس پنجگانه از ديگر مشکلات اين کودکان است.

هر کدام از مربيان، برنامه هاي ويژه براي کودک تنظيم مي‌‌کنند که در طول روز تمرين مي‌‌شود. گزارش عملکرد توانبخشي- آموزشي در پرونده کودک و در دفتر او ثبت مي‌ شود تا خانواده‌ها بتوانند در جريان برنامه‌ها باشند و به تمرين در منزل بپردازند.

هر يک از کودکان متناسب با توانائي هايشان، سن تقويمي و سن عقلي در کلاسهاي ويژه خود آموزش مي بينند. به منظور سهولت در انجام امور آموزشي- توانبخشي و استفاده مفيد کودکان از فعاليت هاي آموزشگاه، برنامه‌اي تنظيم شده است که تقريبا همه روزه اجرا مي‌‌شود.

در طول سالهاي فعاليت، دريافته‌ايم تجربه آفتاب، درختان، و طبيعت زنده و تماس مداوم با انرژي حيات بخش طبيعت، شوق زندگي را در کودکان برانگيخته و آنان را براي يادگيري و رشد و لذت بردن از لحظه‌هاي زندگيشان مشتاق مي‌سازد.

مدير آموزشگاه استثنايي مي‌گويد: گاهي لازم است آموزشگاه، فراتر از موضوع آموزش به خانواده کمک کند. اوليا نمي‌توانند به تنهايي بچه‌ها را پشتيباني و اداره کنند. بيشتر خانواده‌ها به انواع حمايت‌ها نياز دارند.

سيده فاطمه شفيعي کارشناس  روان شناسي  گفت: آنچه بر عهده مديران و معلمان آموزشگاه‌هاي استثنايي است؛ آمدن و تماشا و رفتن نيست. ماندن و تغييردادن است. در اينجا "توانايي" يک نعمت است.

وي افزود: با کمترين توانايي، متفاوت مي‌شوي و قويتر خواهي بود. " مفهوم پرورش " اينجا روشن است. "بالفعل کردن همه توانايي‌هاي بالقوه ".

شفيعي در ادامه گفت: هنر واقعي در پرورش وقتي است که بتواني حداقل‌ها را به ظهور برساني .هر امکانات، هر تلاش، هر توجهي به بار مي‌نشيند. حق اين کودکان رشد و حرکت است. همه بايد بسيج شوند و به کمک اين دانش آموزان بشتابند تا رشد کنند، اين بچه ها فقط در سايه ي توجه کامل و همه جانبه به رشد ظرفيتي خودشان دست مي يابند