بزرگنمايي:

گیلان آنلاین - روزنامه معین چاپ استان گیلان در شماره دوشنبه 27 شهریورماه، مطلبی در قسمت سرمقاله با عنوان او خیلی معروف است به قلم صاحب مقصودی در ارتباط با سعید معروف کاپیتان تیم ملی والیبال کشورمان منتشر کرده است.
از دفاع حرفه ای اش که بگذریم، خوش انصاف هر چه آبشار هم که می زند داخل زمین حریف می خوابد، آنقدر محکم می زند که توپ جمع کن ها هم بی خیال جمع کردنش می شوند و توپ ذخیره را به میدان می فرستند؛ واقعا جای تعجب دارد که چرا دستش به تور برخورد نمی کند، او با مدد از همین ترفند، بهترین بازیکن شده است، بهترین پاسور شده، امتیازآورترین بازیکن شده، باارزش ترین بازیکن شده، حتی مرد سال ورزش ایران نیز شده است و اینهاست که او را معروف کرده است نه ریش جادویی اش؛ آری صحبت از میرسعید معروف کاپیتان تیم ملی والیبال جمهوری اسلامی ایران است که هر چه با خبرنگاران و کارشناسان ورزشی بداخلاقی می کند، باز این قشر زحمتکش نمی توانند منکر توانایی های او شوند.
والیبال ایران حدود یک دهه ای است که رنگ تحول را به شکل جدی به خود دیده است، قهرمانی در آسیا، راهیابی به المپیک و حضور مداوم در لیگ جهانی و اخیرا هم کسب نخستین مدال لیگ قهرمانان قاره ها.
پارک کی ون در اوایل قرن بیست و یکم سنگ بنای این تغییر را کشید تا اینکه خولیو ولاسکو از سال 2011 شروع به بهره برداری و برداشت از آن کرد و اکنون میرسعید معروف محصول همین توجه ولاسکو است.
در نتیجه این توجه، معروف قهرمان آسیا و همچنین بازی های آسیایی شد، المپیکی شد و بارها جهانی شد، اتفاقاتی که پیشتر در حد آرزو برای والیبال کشورمان بود.
ولاسکو رفت و کواچ آمد، کواچ رفت و لوزانو آمد، لوزانو هم رفت و کولاکوویچ آمد یعنی یک ست کامل از بهترین مربیان جهان، اما هیچکدام نتوانستند از کنار نام میرسعید معروف به راحتی بگذرند.
حتی تندی هایش و واکنش هایش به انتقادات هم در جهت حفظ و حراست از هم تیمی هایش هست.
این آدم معروف که حتی بهترین پاسور آمریکا نیز نتوانسته توانایی هایش را نادیده بگیرد و دست به تمجید او گشوده است، جزو معدود لژیونرهای والیبال ماست که در برهه ای از زمان با مبلغ یک میلیون یورو به تیم رابین کازان روسیه پیوست و این نقل و انتقال، دنیای والیبال را تکان داد و او را به هفتمین بازیکن گران قیمت دنیای والیبال تبدیل کرد تا او خیلی معروف شود.
امروز اولین مدال جهانی والیبال کشورمان بیش از همه مدیون پنجه های طلایی اوست.
2007