نسیم گیلان - آخرین خبر /معمولاً کینه‌ای که از کسی به دل داریم، با مرگ او به پایان می‌رسد:
علتش این است که شخص به گذشته‌ی خود پیوسته است. او گذشته است هر چند مسبب آن نیست. اما تا هنگامی که زنده است، هدف کینه‌ی من قرار دارد یعنی گذشته‌اش را بر او عیب می‌گیرم. نه تنها برای اینکه او این گذشته است بلکه برای اینکه هر لحظه آن را از سر می‌گیرد و به وجودش تداوم می‌بخشد، چون مسبب آن است... کینه متوجه شخص زنده است که در هستی خود، آزادانه، همان است
![]()