بزرگنمايي:

نسیم گیلان - رشت - رقابت های کشتی گیله مردی قهرمانی گیلان و مازندران جمعه شب با معرفی نفرات برتر در رشت پایان یافت.
  در این دوره از رقابت ها، حدود یکصد ورزشکار این رشته بومی محلی از استان های گیلان و مازندران در سالن تختی مجموعه ورزشی شهید عضدی رشت با هم به رقابت پرداختند.
در مسابقات کشتی گیله مردی قهرمانی استان های گیلان و مازندران که با استقبال خوب تماشاگران نیز همراه بود، ورزشکاران به مدت حدود 20 شب در دو بخش سبک وزن و سنگین وزن با هم به رقابت پرداختند.
در پایان این رقابت ها و در رده سبک ‌وزن، سعید رسولی از لنگرود عنوان قهرمانی مسابقات کشتی گیله مردی را به خود اختصاص داد، ساسان آقایی از رشت در مکان دوم قرار گرفت ، علی شادمان از رشت و آرمین مولایی از فومن نیز به طور مشترک مقام سوم این رقابت ها را کسب کردند.
همچنین در پایان مسابقات سنگین وزن ، سجاد رسولی از لنگرود عنوان نخست و مقام قهرمانی را تصاحب کرد، حاجی ‌زاده از رودسر در این وزن موفق به کسب مقام نایب قهرمانی شد، محمد شادمان و معین موسوی هر دو از رشت نیز به طور مشترک روی سکوی سوم قرار گرفتند.
در پایان از سوی مسئولان برگزاری این دوره از رقابت ها ، به نفرات برتر مسابقات کشتی گیله مردی قهرمانی استان های گیلان و مازندران جوایز نقدی اهداء شد و همچنین جام اخلاق این دوره از رقابت ها نیز به آرمین مولایی از فومن تعلق گرفت.
*کشتی گیله‌مردی یا کشتی گیلانی نوعی مراسم محبوب و دارای آداب خاص است، که دارای قوانین دقیق بوده و روح پهلوانی بر آن حکمفرماست. این ورزش در گیلان و مازندران انجام می‌شود و در کنار ورزاجنگ، محبوب‌ترین بازی در این منطقه است. کشتی گیله‌مردی تنها رشته ورزشی مرسوم در محدوده‌ای به وسعت غرب مازندران و شرق گیلان و به‌ویژه شهرستان‌های چالوس، عباس‌آباد، تنکابن، رامسر، چابکسر، کلاچای ، رودسر و املش به شمار می‌رود. بزرگان و ریش‌سفیدان این دیار، قلعه گردن و شاقوزکوتی تنکابن، قاسم‌آباد سفلی و علیا و سرو لات در شهرستان چابکسر، رحیم‌آباد و بی‌بالان در شهرستان رودسر و بالکو سرا در شهرستان لنگرود را مهد پهلوانان نامدار کشتی گیله‌مردی دانسته و به گفته آن‌ها حضور در میدان‌های کشتی محلی و یا به‌اصطلاح محلی کشتی سراها، از تفریحات و سرگرمی‌های اغلب مردم این مناطق در شب‌های بلند تابستان به حساب می‌آمد. به‌طور سنتی، در انتهای تابستان وقتی کار کشاورزی پایان می‌یابد، یا حین بازدید چهره‌های دولتی یا در پایان مراسم مذهبی، (مثلاً در حین علم وَچینی در حیات امامزاده‌ها در آغاز محرم) برگزار می‌شود. تا ادوار اخیر، کشتی بین چند ورزشکار ویژگی معمولاً همیشگی ازدواج‌های روستایی بود. مراسم کشتی با رژهٔ سنتی کشتی گیران که به تماشاگران و رقبایشان سلام می‌کنند آغاز می‌شود. کشتی گیران یک پای خود را جلو می‌گذارند، و دست شان به ترتیب با زانو، دهان و پیشانی شان در تماس قرار می‌گیرد. در مسابقات بزرگ، تیم هر روستا تابع سلسله مراتب سفت و سختی بیت پهلوانان و تازه واردان، و در مرتبهٔ بعد بین پهلوانان است. هیچ رده‌بندی وزنی و محدودیت زمانی برای نبردها وجود ندارد ولی کشتی گیران می‌توانند اگر نبرد به طول انجامید، از داور درخواست توقف کنند. مقصود بازی این است که با استفاده از دست، مشت و پا (لگد زدن ممنوع است)، حریف را مجبور به لمس زمین کنند. به این منظور، شخص نیازمند هم قدرت و هم استراتژی است. وقتی بازی تمام می‌شود، برنده بازنده را در آغوش گرفته به مرکز زمین می‌پرد و شاخه‌ای مزین به پارچه و پول داده شده از سوی تماشاگران پس از پیروزی خود را دریافت می‌کند. در مسابقات بزرگ، بزرگان روستا ممکن است به قهرمانی که همهٔ رقبایش را حذف کرده، یک گاو یا اسب یا شال ابریشمی گلدار هدیه بدهند.
سیبیل توکی، پسا لنگ، تک موشت، سر جیگیر، سرفوشان، دس به لنگ، دس به چکره، ران پوشی از جمله فنون کشتی گیله‌مردی هستند.
این ورزش در دی سال 90 به شماره 414 در فهرست آثار معنوی ایران به ثبت رسید.